Buraki czerwone ćwikłowe świeże.
Towar od producenta
Na stanie
Podaj cenę sprzedawcy
- Odbiór własny,
- Kurier
- Szczegóły
Towar innych przedsiębiorstw
Opis
burak ćwikłowy (Beta vulgaris L.) jest rośliną dwuletnią z rodziny komosowatych (Chenopodiaceae). W pierwszym roku uprawy tworzy zgrubiały korzeń spichrzowy, a w drugim pęd kwiatostanowy i nasiona.
Częścią jadalną buraka są zarówno korzenie jak i młode liście, które zawierają nawet więcej białka, soli mineralnych i witamin niż korzenie.
Burak ćwikłowy pochodzi od dziko rosnącego buraka morskiego (Beta maritima) występującego głównie na wybrzeżach Morza Śródziemnego, ale także w Środkowo-Zachodniej Azji i u wybrzeży Atlantyku. Dla celów spożywczych i leczniczych uprawiany był już w starożytności. W Polsce pierwsze wzmianki o nim pochodzą z XIV wieku, ale szerzej zaczęto go uprawiać dopiero z końcem XVI wieku.
Współczesne formy buraka ćwikłowego powstały jednak dopiero w wieku XIX i XX. W Polsce metodami konwencjonalnymi uprawiany jest na powierzchni 20-22 tys. ha, a pod względem wielkości zbiorów (450-550 tys. ton) zajmuje czwarte miejsce po kapuście, marchwi i cebuli.
Polska jest czołowym producentem buraka ćwikłowego w Europie. Produkcja buraków wynosi u nas średnio około 13 kg na jednego mieszkańca. Produkcja buraków ćwikłowych metodami ekologicznymi jest jak dotychczas w Polsce prowadzona na niewielką skalę.
Dzięki dobrej trwałości przechowalniczej (nawet przez okres 8-9 miesięcy) burak ćwikłowy może być spożywany w stanie świeżym prawie przez cały rok. Oprócz spożycia w stanie świeżym jest cennym surowcem wykorzystywanym powszechnie w przemyśle przetwórczym do produkcji suszu, mrożonek, różnego rodzaju konserw, soków pitnych i zagęszczonych, a ostatnio w coraz większym stopniu, do produkcji naturalnych barwników.
Barwniki betalainowe, a głównie betanina o barwie czerwono- fioletowej i wulgaksantyna o barwie żółtej posiadają siłę barwiącą 2 - 3-krotnie większą niż barwniki syntetyczne. Zawartość barwników betalainowych w soku buraka zależy od odmiany, stopnia dojrzałości, warunków klimatycznych i wielu innych czynników. U najlepszych odmian zawartość betaniny w soku dochodzi do 0,3%.
Częścią jadalną buraka są zarówno korzenie jak i młode liście, które zawierają nawet więcej białka, soli mineralnych i witamin niż korzenie.
Burak ćwikłowy pochodzi od dziko rosnącego buraka morskiego (Beta maritima) występującego głównie na wybrzeżach Morza Śródziemnego, ale także w Środkowo-Zachodniej Azji i u wybrzeży Atlantyku. Dla celów spożywczych i leczniczych uprawiany był już w starożytności. W Polsce pierwsze wzmianki o nim pochodzą z XIV wieku, ale szerzej zaczęto go uprawiać dopiero z końcem XVI wieku.
Współczesne formy buraka ćwikłowego powstały jednak dopiero w wieku XIX i XX. W Polsce metodami konwencjonalnymi uprawiany jest na powierzchni 20-22 tys. ha, a pod względem wielkości zbiorów (450-550 tys. ton) zajmuje czwarte miejsce po kapuście, marchwi i cebuli.
Polska jest czołowym producentem buraka ćwikłowego w Europie. Produkcja buraków wynosi u nas średnio około 13 kg na jednego mieszkańca. Produkcja buraków ćwikłowych metodami ekologicznymi jest jak dotychczas w Polsce prowadzona na niewielką skalę.
Dzięki dobrej trwałości przechowalniczej (nawet przez okres 8-9 miesięcy) burak ćwikłowy może być spożywany w stanie świeżym prawie przez cały rok. Oprócz spożycia w stanie świeżym jest cennym surowcem wykorzystywanym powszechnie w przemyśle przetwórczym do produkcji suszu, mrożonek, różnego rodzaju konserw, soków pitnych i zagęszczonych, a ostatnio w coraz większym stopniu, do produkcji naturalnych barwników.
Barwniki betalainowe, a głównie betanina o barwie czerwono- fioletowej i wulgaksantyna o barwie żółtej posiadają siłę barwiącą 2 - 3-krotnie większą niż barwniki syntetyczne. Zawartość barwników betalainowych w soku buraka zależy od odmiany, stopnia dojrzałości, warunków klimatycznych i wielu innych czynników. U najlepszych odmian zawartość betaniny w soku dochodzi do 0,3%.
Skontaktować się ze sprzedającym
Buraki czerwone ćwikłowe świeże.
We recommend to see