Karaś

Ciało karasia odznacza się bardzo silnym wygrzbieceniem tak, że jego wysokość mieści się dwa razy w długości. Pokrywają je duże, równo ułożone łuski. Płetwa grzbietowa jest bardzo długa i sięga prawie do nasady trzona ogonowego. Jej górna krawędź jest wypukła, a ostatni twardy promień piłkowany. Ostatni twardy promień płetwy odbytowej jest także drobno piłkowany. Głowa karasia jest mała, o niedużej paszczy, ustawionej nieco skośnie ku górze. U nas karaś dorasta przeciętnie do długości 12 - 30 cm i osiąga ciężar 0,2 - 0,5 kg. Trafiają się jednak (zwłaszcza w jeziorach) osobniki znacznie większe. Pokarmem karasia są drobne zwierzęta wodne, żyjące w mulistym dnie lub w jego pobliżu. Tarło tej ryby trwa od maja do lipca. Samica średniej wielkości składa około 200 000 jaj na płytkich miejscach, porośniętych roślinami wodnymi. Gatunek ten występuje w całej Europie (z wyjątkiem Francji, Szwajcarii i zlewiska Oceanu Lodowatego Północnego) oraz w dorzeczach większych rzek syberyjskich. W Polsce karaś jest spotykany we wszystkich nizinnych wodach śródlądowych, stojących i wolno płynących. Przebywa niedaleko brzegów, przy miękkim i mulistym dnie. Niewielkie jego ilości są hodowane w gospodarstwach stawowych.

Znaczenie gospodarcze karasia jest małe, mimo że jego mięso jest bardzo smaczne. karasie często bowiem występują w wielkich ilościach, lecz są bardzo małych rozmiarów i wówczas przez rybaków są traktowane jako chwast rybny.