Tawułka Arendsa

Tawułka Arendsa

Rośnie dziko w wilgotnych lasach i wąwozach masywów górskich Azji Wschodniej. W uprawie spotykamy tylko mieszańce. Wysokość 60-120cm. Wytwarza bardzo zwartą i silnie rozwiniętą bryłę korzeniową. Tworzy wzniesioną kępę. Pędy proste, sztywne. Liście drobno podzielone, ciemnozielone, błyszczące, te najmłodsze mają barwę czerwonawą lub brązową. Kwiaty drobne, zebrane w długie, gęste, puszyste wiechy, wzniesione w górę lub przewieszające się, barwa uzależniona od odmiany. Kwitnienie od lipca do września.
Stanowisko półcieniste i cieniste, chłodne i wilgotne. Nie znosi suchego powietrza i lekkiej, suchej gleby. Gleba najlepiej stale wilgotna, próchniczna i zasobna w składniki pokarmowe. Im wilgotniejsza gleba, tym mniej szkodzi roślinom pełne nasłonecznienie. Przy zbyt niskiej wilgotności gleby i powietrza liście zaczynają zasychać od brzegów. Młode pędy są czasem uszkadzane przez późne przymrozki, ale nie pogarsza to kwitnienia. Natomiast odpowiednio pielęgnowana doskonale znosi nasze zimy i nie potrzebuje okrycia na zimę (z wyjątkiem młodych roślin w pierwszym roku po posadzeniu).